Učenje Kur’ana napamet razlikuje se od pamćenja bilo čega drugog, kao naprimjer poezije i proze, jer Kur’an se vrlo brzo zaboravlja. U hadisu koji prenose Buharija i Muslim, Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, kaže:
“Tako mi Allaha koji vlada mojom dušom, Kur’an se brže zaboravlja nego što deve bježe iz svojih spona.”
Ako hafiz samo na kratko zanemari naučeno, Kur’an će brzo zaboraviti, zato sa Kur’anom mora živjeti, nad naučenim neprestano bdjeti uz neprekidno ponavljanje, upravo onako kako to Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, slikovito prikazuje:
“Hafiz Kur’ana je kao čuvar sputanih deva: ako nad njima bdije sačuvaće ih, a ako ih zanemari pobjeći će.” (Buharija i Muslim)
I drugi hadis naglašava isto:
“Neprestano učite Kur’an, jer, tako mi Allaha u čijoj vlasti je moja duša, Kur’an se brže gubi (iz pamćenja) nego što deve bježe iz svojih sputa.” (Buharija i Muslim)
Ovo znači da hafiz treba imati svoj dnevni vird, određen broj sahifa svaki dan, odnosno da treba minimalno proučiti jedan džuz svakog dana, a maksimalno deset džuzova, na
što upozorava Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem:
“Kur’an ne može razumjeti onaj ko ga prouči za manje od tri dana.”
Redovito učenje i neprestana briga o hifzu pomaže da naučeno napamet duže traje, inače, svako zanemarivanje prouzrokuje slabljenje hifza i zaboravljanje.
Izvor: “Adabi učenja Kur’ana”
Autor: Imam Nevevi
