“A oni koji vjernike i vjernice vrijeđaju, a oni to ne zaslužuju, tovare na sebe kletvu i pravi grijeh.” (El-Ahzab, 58)
Dahhak, Suddi i Kelbi kažu: “Odnosi se na razvratnike koji su hodali ulicama Medine, prateći i napastvujući žene koje su išle obavljati potrebu. Kada bi vidjeli neku ženu, približili bi joj se pa bi je dotakli. Onu koja ne bi ništa rekla slijedili su, a ako bi ih izgrdila, ostavili bi je na miru. Tražili su samo robinje, međutim, tada se robinje nisu razlikovale od slobodnih žena, već su i one izlazile u haljini i velu. To ih je natjeralo da se požale svojim muževima, koji su to spomenuli Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem, nakon čega je Uzvišeni objavio ovaj ajet.”
(“Esbabu nuzulil-Kur’an”, 320.)
Izvor: “Povodi objave Kur’ana”
Autor: Ebu Hassan Ali En-Nejsaburi
){kind=link}