“Reci: ‘Zovite Allah’ ili zovite ‘Milostivi’, a kako god Ga budete zvali, Njegova su imena najljepša…'” (El-Isra, 11O)
Abdullah ibn Abbas, radijallahu anhu, pripovijeda: “Poslanik, sallallahua lejhi ve sellem, jedne je noći u Meki, klanjajući noćni namaz, na sedždi učio: ‘Ja, Rahmanu, ja Rahim!’ Idolopoklonici rekoše: ‘Muhammed je prije molio jednoga Boga sada moli dvojicu: Allaha i Er-Rahmana. Mi znamo samo za Rahmana iz Jemame – misleći na Musejlemu Lašca.’ To je bio povod da je Allah, dželle ša’nuhu, objavio ovaj ajet.”
(Hadis je slab. Ibn Džerir navodi njegov niz prenosilac prenoseći ga od Sunejda.)
Mejmun ibn Mehran kaže: “Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, na početku objave zapisivao je ono što mu se objavljuje počinjavši riječima: ‘U Tvoje ime Allahu’, sve dok mu nije objavljen sljedeći ajet: ‘Od Sulejmana i glasi: ‘U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog!’, nakon čega poče zapisivati: ‘U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog’, a arapski idolopoklonici rekoše: ‘Znamo šta znači Er-Rahim, ali šta znači Er-Rahman?!’ Tim je povodom Uzvišeni Allah objavio ovaj ajet.”
Dahhak je prenio da su sljedbenici Knjige rekli Allahovu Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem: “‘Ti rijetko spominješ Er-Rahmana, a Allah ovo ime u Tevratu često spominje.’ Tada je Uzvišeni Allah objavio ovaj ajet.”
(Bilježi ga Ibn Kesir, 3/87-87.)
Izvor: “Povodi objave Kur’ana”
Autor: Ebu Hassan Ali En-Nejsaburi
){kind=link}